ေမွ်ာ့ၾကိဳးကုန္ခ်ိန္

Thursday, August 21, 2008

ဆရာ့ဆရာၾကီးအားလံုး၏ ပုေရာဟိတ္အားလံုး ပ႑ိတ အားလံုး ဂုရုအားလံုး၏ မဟာ့မဟာ ဂုရုေလသံျဖင့္
Movie review, book review နိုင္ငံေရးအေျခအေန review စသျဖင့္ တခုခုကို ျပဴးျပဲ ၊ ဆြဲလွန္ အတင္းကန္ေရာ
လူအထင္ၾကီးဖို ့ငါကြ၊ ငါဟဲ့၊ ငါေတာ့္၊ ငါလကြယ့္ ဟု မသိမသာ ပါးပါးေလး လုပ္လိုစိတ္ေတြက ထင္းကနဲ ၀င္းကနဲ လင္းကနဲ ေပၚလာလိုက္သည္မွာ ေပါက္ေျမာက္ ေတာ့မည့္ ေယာဂီတဦး ဥဂၢဟ နိမိတ္ မ်ားရသကဲ့သို႔။


ကိုယ့္လူေတြ ၊ ကိုယ့္ေခတ္ျပိဳင္ေတြ၊ ကိုယ့္ ဧရာ၀တီေတြ ၊ ကိုယ့္ မဇၥ်ိမေတြ ၊ ကိုယ့္ေၾကးမွဳံေတြ ၊ ကိုယ့္ ျမန္မာ့အလင္းေတြ (ဟာေရာကုန္ပါျပီ သတင္းစာသည္ ျဖစ္ပါေပါ့လား) ကိုယ္နွင့္တေခတ္ျခင္း ျဖတ္သန္းလာသူေတြ(ေခါင္းနွင့္မဟုတ္ ကိုယ္နွင့္) ၊ ထီြ …..ေတာ္ဇမ္းဘာ.. စကားေျပာရင္ စာေရးရင္ ကိုယ္တို႔က ကိုယ္တို႔က ၊ သူမ်ားကိုေျပာလိုက္ရင္ ကိုရင္တို႔က.. ေမာင္ရင္တို႔က ဆိုတဲ႔ အင္မတန္ ဒညင္းသီး ဆားစိမ္ ၊ တမာရြက္ျပဳတ္ ငပိရည္တို႔စရာတို႔ျဖင့္ စားထားျပီးသား ေသးျဖင့္သာ အခြက္ကိုေကာ့ပန္း ပစ္ခ်င္စရာေကာင္းသည့္ အသံုးအနွဳန္းမ်ား ျဖင့္ မသိမသာ ေၾကာေၾကာေမာေမာ ဆက္ဆံတတ္ေသာ ေခြးမသားမ်ားကို ေဒါက ကန္မိေနျပန္ပါျပီ ေအာ္ ဒုကၡ..ဒုကၡ..။

ကဲပါေလ…ဆက္စရာ ရွိတာကို မုဒိတာ ပြား ၊ ဥေကၡာထားဆက္ဦးမွျဖစ္ေပေတာ့မေပါ့…..။


ကြ်ႏု္ပ္သည္ ပ်င္းပ်င္းရွိလွသျဖင့္ ကုိယ္ပိုင္ ပိဋကတ္တိုက္မွ စာအုပ္ကေလးမ်ားအား တအုပ္ခ်င္း ျပန္လည္ စီတန္း ဖံုသုတ္ေနရင္း ဘိလပ္မွ ထုတ္ေသာ စာအုပ္မ်ား ၾကားတြင္ညွပ္ထားေသာ စာအုပ္အပါးေသးေသးေလးမ်ားကို ေသခ်ာယူကာ ျပန္စီမည္လုပ္ရင္း တခုေသာ စာအုပ္ပါးေလး အဖံုးကိုဖတ္ၾကည့္ေသာ အခါ ဂုရုၾကီး George Orwell ၏ How the poor die ဆိုေသာ စာအုပ္အပါးကေလးကိုေတြ ့ေတာ့နိပ္ျပီ အေတာ္ပဲ ငါ Essay Review ေရးျပီး ဆရာလိုလို သမားလိုလို ရမ္းကုလိုလို ကြက္စိတ္ဆရာလိုလို ဦးရွင္ၾကီးပင့္ဆရာလိုလို လုပ္လို ့ရျပီ ဟု အၾကည္ဓါတ္ေပါက္ကာ ထိုစာအုပ္ပါးေလးအား သူ႔ေနရာသူ ျပန္ထားျပီးသကာလ သမိန္ေပါသြပ္ ပါ၀င္ေသာ မဂၤလာ လက္ေဆာင္စာအုပ္ကို ေကာက္ယူကာ စာၾကည့္မ်က္မွန္ ကေလးကို ေကာက္တပ္လိုက္မိပါေတာ့၏။



သမာဓိအားကို အျပည့္အ၀ စုစည္းကာ ေလ့လာသူ ပညာရွင္တဦး၏ ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာ ဆင္ျခင္ ၾကံဆ ရမ္းရႊီး ၊ စြတ္အာ၊ ေပါက္ကရေျပာ ၊ ၾကားဖူးနား၀ ကိုးကား မ်က္နွာထားျဖင့္ မ်က္ေမွာက္ၾကဳတ္ရင္း ေလသာျပတင္းဖက္ ခပ္ေငးေငး ခပ္ေတြးေတြးၾကည့္ရင္း သက္ျပင္းရွည္ၾကီး ကို အသံထြက္ေအာင္ခ်ရင္း အသံမထြက္ေအာင္ အိးကို ေပါက္ထုတ္လိုက္မိပါေတာ့၏။

မျဖစ္ေသး…. ။
သမိန္ေပါသြပ္ ပါ၀င္ေသာ မဂၤလာလက္ေဆာင္ဆိုသည့္ စာအုပ္ကို ေနာက္မွ review ေရးမည္။ မည္သူမွ်ေတာ့ ကိုယ့္ထက္အရင္ေခါင္းစဥ္ တမိ်ဳးမိ်ဳး တပ္၍ လူတတ္ၾကီး မ တတ္ၾကီး မတ္တပ္ၾကီး မလုပ္ေလာက္ပါဘူး ေလ ။
သို႔ေသာ္ စိတ္မခ်ရ။ ကိုယ့္ဟာနွင့္ကိုယ္ သမိန္ေပါသြပ္ review အတြက္ျပင္းထန္ေသာ အေတြးအေခၚတိုက္ပြဲ ဆင္ႏႊဲေနရင္း ေခတ္ကာလ အေျခအေနနွင့္ကိုက္ညီေသာ ၾကားဖူးခဲ့သည့္ ပံုျပင္ေလးတပုဒ္အား သတိရမိပါေတာ့၏။



လြန္ေလျပီးေသာ အခါတပါးက..
ရာဇျဂိဳလ္ျပည္ နွင့္ ဘယ္လို နည္းနွင့္မွ် မပါတ္သက္ေသာ တိုင္းျပည္တျပည္ရွိ၏။
ထိုတိုင္းျပည္တြင္ အနာတပိန္သူေဌးၾကီး ႏွင့္ ဘာမွမေတာ္စပ္သည့္ ေပြး၀ဲယားနာ(ဘီလ်ံနာထက္ နာေသာ) သူေဌးၾကီးတဦးေနထိုင္ေလ၏။

ထိုသူေဌးၾကီးနွင့္ တခါမွ မသိသလို တသက္လံုးေသသည္အထိ မေတြ႔ဖူး မၾကားေသာ အရူးတေယာက္လည္း ထိုတိုင္းနိုင္ငံတြင္ ေနထိုင္ကာ ထိုအရူး သည္လည္း တိရိစၦာန္တို႔ေျပာေသာ မဂဓ ဘာသာ စကားအား လံုး၀မတတ္ကြ်မ္းေပ။
ထိုအရူးသည္ တရြာလံုးကို ဒုကၡမေပးေသာ္လည္း ညေရာက္လွ်င္ တညလံုး မအိပ္ပဲ “ငါကြ..ငါကြ ..တုတ္ၾကီးကြ”
ဟု မနားတန္း ေအာ္တတ္၏။

တေန႔ေသာအခါ ထိုအရူးအား ရပ္ရြာမွ ေခ်ာ့ေမာ့ကာ ေဆးဆရာၾကီး ဇီ၀ကနွင့္ လံုး၀မပတ္သက္သည့္ ပေရာဂဆရာ ေဒါက္တာရမ္းကု တဦးထံသို ့ ရပ္ရြာ စားရိတ္ျဖင့္ နားျငီးသက္သာျပီးေရာဟူေသာ သေဘာျဖင့္ လိုက္ပါ ပို ့ေဆာင္ေပးလိုက္ၾက၏။


ပေရာဂဆရာ ေဒါက္တာရမ္းကု ၏ လက္ခ်က္ျဖင့္ အရူးမွာ တေျဖးေျဖး စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ပံုမွန္အေနအထားသို႔ေရာက္ရွိလာျပီဟု အားလံုးေသာ ပုထုဇဥ္တို႔ ယံုၾကည္ရမလိုျဖစ္လာေသာ ကာလတြင္ ပေရာဂဆရာ ေဒါက္တာရမ္းကု က အရူးအား ဇာတိဌာေနသို႔ ျပန္ခြင့္မေပးခင္ ေနာက္ဆံုး စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ စမ္းသက္ခ်က္အျဖစ္ ေမးခြန္းအခ်ိဳ႕ကို စတင္ေမးပါေတာ့၏။


ပေရာဂဆရာ ေဒါက္တာရမ္းကု။ ။ ကဲ…ကိုတုတ္ၾကီး ေရ ခင္ဗ်ား အိမ္ျပန္ရေတာ့မယ္ဗ် မေပ်ာ္ဘူးလား။

အရူး။ ။ ေပ်ာ္ပါေသာ္ေကာ ဆရာရယ္ .. အိမ္က ႏြားမဒမ္းမေလး ဇီးကပ္တာထက္ပိုေပ်ာ္တယ္။
ပေရာဂဆရာ ေဒါက္တာရမ္းကု မွာ အရူး၏ အေျဖကို သေဘာက်စြာေကာက္ခ်က္ခ်လိုက္သည္မွာ “အင္း..ဟုတ္ေပသားပဲ ႏြားမေလးကိုယ္၀န္ရွိ၊ ႏြားေလးေမြး၊ ႏြားနို႔ ညွစ္ ”

ပေရာဂဆရာ ေဒါက္တာရမ္းကု။ ။ဟုတ္ျပီဗ်ာ..ကိုတုတ္ၾကီး.. ေနာက္ဆံုး မျပန္ခင္ ခင္ဗ်ားကို ေမးစရာေလးတခုေမးမယ္ေနာ္။

အရူး။ ။ ေအာင္မယ္ေလးဆရာရယ္ အခ်င္းခ်င္းေတြပဲ ေမးစမ္းပါ ေမးပစ္လိုက္စမ္းပါ တုတ္ၾကီးတို႔ကဒါမိ်ဳးဆို သိပ္ေျဖခ်င္တာ ဘီဘီစီ၊ ဗီြအိုေအ၊ဒီဗီြဘီ၊ အာအက္ဖ္ေအ နဲ႔ အင္တာနက္ မဂၢဇင္းေတြက လို ေဟာဒီက ေဒါက္တာရမ္းကု က အခြ်န္န ဲ့ မ မ ဘူး ဆိုတာ တုတ္ၾကီးတို႔ကသိျပီးသား ။

အရူးက ျပံဳးျပံဳးၾကီးေျဖလွ်က္ လက္နွစ္ဖက္ပိုက္ကာ ကုလားထိုင္တြင္သက္ေတာင့္သက္သာမွီလိုက္၏။
မွီျပီးကာမွ သတိအေနအထားျဖင့္ခါးကိုျပန္မတ္ကာ လက္ဖ၀ါးနွစ္ဘက္ကို ေတ့ကာ လက္ညွဳိးေလး ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ထိလိုက္ခြာလိုက္ လုပ္ျပီးမွ ျပန္မွီ၏။ ျပီးေတာ့ မ်က္နွာၾကက္ေပၚမွ စုတ္သပ္ ေနေသာ အိမ္ေျမွာင္ ကို ျပံုးလွ်က္စိုက္ၾကည့္ေန၏။

ပေရာဂဆရာ ေဒါက္တာရမ္းကု။ ။ ကဲ …ကိုတုတ္ၾကီး ဒါဆို ေမးမယ္ဗ်ာေနာ္။
အရူး။ ။ အဆင္သင့္ပဲဆရာေရ လည္ေခ်ာင္းေတာ့ရွင္းပါရေစ.. အဟမ္း….အဟမ္း.. ကဲ ရျပီ ေမးေပေတာ့ဆရာ။

ပေရာဂဆရာ ေဒါက္တာရမ္းကု။ ။ ကိုတုတ္ၾကီး တကယ္လို ့ခင္ဗ်ားကို ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္က ၾကိုက္ေနတယ္ဗ်ာ…။
စကားမွမဆံုးေသးအရူးက ၾကားျဖတ္လွ်က္ “ တကယ္လား ဆရာ….ေခ်ာမွျဖစ္မယ္ေနာ္ ေခ်ာမွ ေနာက္ေတာ့ ယင္ဖိုေတာင္မသမ္းမွျဖစ္မယ္” ဟု ေျပာလည္းေျပာ ေမးလည္းေမး သေဘာထားလည္းေပးကာ ျပံဳးစိစိျဖင့္
ေနာက္ထပ္ေမးလာမည့္ေမးခြန္းကိုေစာင့္ေနေတာ့၏။

ပေရာဂဆရာ ေဒါက္တာရမ္းကု။ ။ဟုတ္ျပီဗ်ာခင္ဗ်ားေျပာသလိုမိန္းကေလးပါပဲ ….၊ ဆိုၾကပါစုိ႔
အဲဒီ မိန္းကေလးနဲ႔ ခင္ဗ်ား အခု ေဟာဒီအခန္းထဲမွာ နွစ္ေယာက္ထဲ ရွိတယ္ဗ်ာ သူကလည္းခင္ဗ်ား သေဘာရွိပါ ကိုကိုတုတ္ရယ္လို ့ေျပာျပီ ခင္ဗ်ား ဘာဆက္လုပ္မလဲ…။

ေမးခြန္းဆံုးေသာအခါ အရူး၏ မ်က္နွာသည္ ေရနံဆီေလာင္းခံလိုက္ရေသာ ေနမင္းၾကီးကဲ့သို႔ ေတာက္ပ၀င္းထိန္ လင္းလက္ကာ ျပံဳးေနလိုက္သည္မွာ ပါးစပ္ေပါက္ၾကီး နားရြက္ နွစ္ဖက္သို႔ ခ်ိတ္မတတ္ပင္ ။ ထို႔ေနာက္အရူး၏ မ်က္နွာ အမူအရာသည္ ရွက္သလိုလို ခ်ီတံုခ်တံု ျဖစ္သလိုလို ေျပာင္းလဲလာျပီး….“ဟာဂ်ာ…ရွက္ခ်ာဂ်ီး..ဆရာကလဲ ” ဟု စကားပင္ မပီေတာ့ပဲ ျပန္ေျပာလိုက္၏။

ပေရာဂဆရာ ေဒါက္တာရမ္းကု။ ။ ဟာမရွက္ပါနဲ႔ဗ်… ကိုတုတ္ၾကီးကလဲ ဒါ သဘာ၀တရားပဲ မဟုတ္ဘူးလား ။

အရူးသည္ခ်က္ျခင္းပင္ ကြ်မ္းက်င္သူတေယာက္၏ မ်က္နွာေပးျဖင့္..“အိမ္း..ဟုတ္ေပသားပဲ …ေဂါတမ ဘုရားရွင္ေတာင္မွ အေနာ္မာေသာင္ကို ျမင္းစီးျပီး ကူးခဲ့ရေသးတာပဲ ” ဟု ဘာမွ မဆိုင္ေသာ္လည္း မမွားေသာ စကားကိုေျပာလာ၏။

ပေရာဂဆရာ ေဒါက္တာရမ္းကု။ ။ကဲ ..ကိုတုတ္ၾကီးရယ္ ေစာေစာက အေျခအေနမိ်ဳး ျဖစ္ရင္ ခင္ဗ်ား ဘယ္လိုဆက္လုပ္မလဲ…။
အရူး။ ။ ေၾသာ္… ဆရာရယ္… ။ သူကေလးက ..ေမတၱာကလဲရွိ ၊မ်က္စိကလဲက် ၊ေဟာ္မုန္းကလဲႂကြ အရြယ္ကလဲရွိ ၊ ေဟာဒီက ကိုကိုတုတ္နဲ ့ကလဲ တခန္းထဲ အတူဆိုမွေတာ့..ဟား..ဟား…ဟား..ဟား…ဟား….
ဘယ္ေျပာေကာင္းမလဲဆရာရယ္ ဟု ပိုင္ပိုင္နိုင္နုိင္ၾကီးေျပာခ်လိုက္ျပီး ရွက္ကိုးရွက္ကန္းမ်က္နွာျဖင့္ မ်က္နွာပိုးသပ္ကာ ျငိမ္သြားေတာ့၏။

ပေရာဂဆရာ ေဒါက္တာရမ္းကု။ ။ ဟုတ္ျပီဗ်ာ ။ ေျပာမေကာင္းတာေလးေတြၾကားခ်င္ေနတာဗ် ေျပာစမ္းပါ ေစ်းမကိုင္ပါနဲ႔။

အရူး။ ။ ေၾသာ္ ေ၀းလိုက္တာ ဆရာရယ္…. သူကေလးက ကိုယ့္ရည္းစားသနာ ပဲကိုး ဒီေတာ့ အရင္ဆံုး
ညီမေလး ကိုကိုတုတ္ဖက္မယ္ေနာ္…………..ေပါ့ဗ်။

ပေရာဂဆရာ ေဒါက္တာရမ္းကု။ ။ ဖက္ျပီးေတာ့…..?
အရူး။ ။ ဖက္ျပီးမွေတာ့ အရူးလားဆရာရယ္ လက္ေတြက ေရလည္ျမန္ရေတာ့ အသက္ရွူသံေတြက ျပင္းလာမယ္ လံုး၀ ကြက္တိလွဳပ္ရွားရမယ္ေလ ..ဒီေတာ့ သူ ့အေပၚရံု အက်ၤ ီကေလးကိုခြ်တ္မွာေပါ့….။
ပေရာဂဆရာ ေဒါက္တာရမ္းကု။ ။ျပီးေတာ့…………?
အရူး။ ။ ျပီးမွေတာ့…ရွင္မီးအက်ၤ ီပဲက်န္တာေပါ့ဆရာရယ္ တဆင့္ခ်င္းေပါ့… အဆင့္ ခုနွစ္ဆင့္အတိုင္း ၾကိဳးတုတ္ျပီး မတရားက်င့္တာမွမဟုတ္တာပဲ ဒီေတာ့စိတ္ရွည္ရမယ္ သေဘာထားမွန္ရမယ္ သက္ဆိုင္သူေတြ ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴ လက္ခံ နိုင္ရမယ္ေလ ဗ်ာ။

ပေရာဂဆရာ ေဒါက္တာရမ္းကု။ ။ ဟုတ္ပါျပီဗ်ာ ၾကည္ျဖဴျပီတ ဲ့ အဲဒီ ခုနွစ္ဆင့္အတိုင္းမဟုတ္ဘူးဗ်ာ ဘာဆက္လုပ္မလဲဗ်….?

အရူး။ ။ၾဆာရယ္ ရွက္လာပီဂ်။

ပေရာဂဆရာ ေဒါက္တာရမ္းကု။ ။မရွက္ပါနဲ႔ ဆက္ေျပာပါဗ် ေကာင္းခန္းေရာက္ေနျပီ အဲဒီ ရွင္မီးအက်ၤ ီေလးျပီးေတာ့ ဘာဆက္လုပ္မလဲဗ်။

အရူး ။ ။ အဲဒါျပီးေတာ့ အဟီး…. ထမီေပါ့ ဆရာရယ္ ထမီေပါ့။

အရူး၏ အေျဖဆံုးေသာအခါ ပေရာဂဆရာ ေဒါက္တာရမ္းကုသည္ အားတက္သေရာျဖင့္ သူ၏ လူနာ ပံုမွန္ေတြးေခၚစဥ္းစား လာနုိင္ျပီဟု ယံုၾကည္ကာ ေျမာက္ေတာက္ေတာက္ျဖင့္ စိတ္ထဲတြင္ “ငါဟဲ့ ရမ္းကု..” ဟု သံုးၾကိမ္ျမည္ေၾကြးလိုက္ျပီး ဆက္ေမးျပန္၏။

ပေရာဂဆရာ ေဒါက္တာရမ္းကု။ ။ဟုတ္ျပီဗ်ာ အဆင့္တက္လာျပီ ..ကဲ ထမီကြ်တ္ျပီ ဆိုမွေတာ့ ပြဲပဲဗ်ား..ဆက္ပါဦး ကိုတုတ္ၾကီးရဲ့…။

အရူး ။ ။ ဟီးခ်က္တယ္ဂ်ာ…။
ပေရာဂဆရာ ေဒါက္တာရမ္းကု။ ။ မရွက္ပါနဲ႔ ဆက္ပါဗ် …ရြာကို မြန္းမလြဲခင္ ျပန္ရေအာင္ေလဗ်ာ ေနာ္ ဆက္ေျပာပါဗ်။

အရူး ။ ။ ဆက္ဆိုလဲ ေရွ႕မ်က္နွာေနာက္ထား နားေထာင္ပါ ဆရာရယ္ ။
ပေရာဂဆရာ ေဒါက္တာရမ္းကု။ ။မပူပါနဲ႔ ကိုတုတ္ၾကီးရယ္ က်ေနာ္က ရမ္းကုေပမယ့္ ဒါမိ်ဳးေတြၾကားေပါင္းမ်ားလွပါျပီ ဆက္မွသာဆက္ေျပာပါ။

အရူး။ ။အဲလိုထမီေလးလဲခြ်တ္ျပီးေရာ …. အတဲေယး ရဲ့ ေဘာင္းဘီေယးကိုခြ်တ္။
ပီးယဲ ပီးေရာ အတဲေယးေဘာင္းဘီေယးထဲက ေမွ်ာ့ၾကိဳးကိုထုတ္ျပီး တေနကုန္ တေရကြင္းက်စ္မွာေပ့ါဂ်……………..တေရကြင္းက်စ္မွာေပါ့…………….. ဟူသတည္း။


ပံုျပင္ထဲက အရူး တုတ္ၾကီးကေတာ့ သေရကြင္းပစ္ တမ္းကို ေရေရလည္လည္ကစားဖုိ ့အားခဲထားသလို ကြ်ႏ္ုပ္တို႔၏ ကြ်မ္းက်င္သူမ်ား ၊ နိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မ်ား ၊ ဘာအလုပ္မွ ဟုတ္တိပတ္တိ တကယ္မလုပ္ေသာအျပင္မွ ရေသာ အလကားရသည့္စာမ်က္နွာမ်ား တြင္သာ တက္တက္အာတတ္သည့္ ၈၈ မိ်ဳးဆက္မ်ား ၊ ကိုးဆယ့္ေျခာက္မိ်ဳးဆက္မ်ား ၊ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ား ၊ ေက်ာင္းသူေခါင္းေဆာင္မ်ား။ အမိ်ဳးသားေခါင္းေဆာင္မ်ား ၊ အမိ်ဳးသမီးေခါင္းေဆာင္မ်ား ၊ နအဖမွ ႏြားၾကီးမ်ားနွင့္ အားလံုးေသာ ဆရာ ဆရာမၾကီးမ်ား တို ့သည္ သေရကြင္းေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီး ပစ္လာခဲ့သည္မွာ အပ်ိဳမေလး နွင့္တူေသာ ျမန္မာနိုင္ငံေတာ္သည္ ၀စ္လစ္စလစ္ျဖင့္ ၾကံဳသည့္ေကာင္ကတက္ခြသြားခဲ့သည္မွာ မည္မွ်ၾကာခဲ့သည္ဆို္လွ်င္ မဆလ ေခတ္ တြင္လူျဖစ္ေသာ ကြ်ႏ္ုပ္ တုတ္ၾကီးပင္ နွဳတ္ခမ္းေမႊးျဖဴစျပဳျပီ မဟုတ္ပါလားဟု ေတြးမိရင္း ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ review ေတာ္ၾကီးမ်ားေရးရန္ ယာယီလက္ေလွ်ာ့ရင္း ကိုယ့္ေဘာင္းဘီ ကိုယ္ဆြဲခြ်တ္ကာ ေမွ်ာ့ၾကိဳးကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ထုတ္ျခင္း စတင္မိပါေတာ့၏။


တုတ္ၾကီး ေခတၱ တာ၀တိ ံသာ

ဂ်ံဳမစားတဲ႔ ၾကံဳႁကြား

Friday, August 15, 2008

၀မ္းတူး... ခ်...ခ်... ခ် ေျပာင္း...။
၀မး္တူး... ခ်.. ခ်.. ခ် ေျပာင္း....။

ကြ်ႏ္ုပ္သည္ တေယာက္ ထည္းတည္း ျဖင့္ ေတာ္လွန္ေရးေခါင္းေဆာင္ၾကီး ဖီးတက္ ကက္ စ ထ ရိုး တို႔နိုင္ငံမွ လာေသာ က်ဴးဘန္း ေတးဂီတျဖင့္ တံျမက္စည္း ၾကီးကို ကိုင္ကာ ေရပက္ခံရေသာ အုတ္နံရံ ေဒါင့္မွ ေခြးရူး ကဲ့သို႔ ဧည့္ခန္းထဲတြင္
ဟိုဖက္ ေျပးလိုက္ ဒီဖက္ေျပးလိုက္ ... ပါးစပ္ကလဲ ၀မ္းတူး ..ခ်...ခ်... ခ်.... ေျပာင္း ဟု ေအာ္လိုက္ တံျမက္စည္းၾကမ္းၾကီး ကိုင္ထားေသာလက္ကို ေျပာင္းကာ ဆတ္ကနဲလွည့္လိုက္ ျဖင့္ ေတာ္ေတာ္ ေမာသြားေတာ့မွ စတုဒီသာ မဟုတ္ေသာ စတူ ဒီယိုၾကီးကို
စနစ္ တက် သီအိုရီအရ မူအရ ေပၚလစီအရ လုပ္ငန္းစဥ္အရ လက္ညွဳိးျဖင့္ ဆတ္ကနဲ ဖိကာ ေအာ္ဟစ္ သံစံုျမည္ျခင္းအားရပ္ဆဲလိုက္၏။
မနွဲေလး စပလိန္ဆိုေသာ ဘေလာ့တစ္ခုတြင္ ၀ါရင့္ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ တေယာက္လည္းျဖစ္ အနာဂတ္တြင္ အလားအလာျပည့္နွက္ေနသည့္ အေမရိကန္ ပညာေရးျဖင့္ ထြန္းကားေပါက္ေျမာက္ေနသည့္ ေတာ္လွန္ေရး ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ တစ္ေယာက္ လဲျဖစ္ပံု အတင္းအက်ပ္ ၊ ဗ်ာဒိတ္ ရ ၊ ဧတဒက္ ရပံု ေပါက္ ေန ေသာ ပ႑ိတ တစ္ဦး၏ ဘေလာ့တြင္ တန္းဂိုး
ျပစ္ဒဏ္ေဘာ ၊ လူကြ်ံေဘာ (အဲ မဟုတ္ေသးပါဘူး ေရာကုန္ျပီ ေဘာလံုးပြဲနဲ႔ ) တန္ဂို အက လက္တင္ အက မ်ား ျဖင့္ပတ္သက္ေသာ ေရးသားထားသည့္ ေဆာင္းပါးလိုလို ၊ သေရာ္စာလိုလို ၊မ်ားလဲ ကတတ္တယ္ ဟု ေျပာခ်င္သလိုလို ၊ နိုင္ငံေရးလုပ္ေနေသာ ျပည္ပေရာက္ပုဂိၢဳလ္ ထီး ပုဂၢိဳလ္မ မ်ား ကို အကသင္ေပးခ်င္သလိုလို ၊ေသြးတိုး ေပ်ာက္နည္း ေ၀မွ် သလိုလို ၊ ဘာမွန္းအမည္တပ္ရမည္ကိုပင္ ေ၀ခြဲမရေလာက္ေအာင္ ေကာင္းလြန္းလွသည့္ ခပ္ ပ်စ္ပ်စ္ ၾကြားလံုးမ်ားျဖင့္ စာ ေလးတပုဒ္အားဖတ္ျပီးသကာလ ကြ်ႏ္ုပ္လည္း ထိုေရာဂါ ရရွိသြားျခင္းျဖစ္၏။



ဟားဘက္ တကၠသိုလ္ (ေဆးေျခာက္တ၀ ရွူ သူမ်ားသာလွ်င္ တက္ရန္အရည္အခ်င္းမွီေသာ တကၠသိုလ္ျဖစ္သည္ ။ ဟားေဖာ္ ဟားဖက္ မ်ား ရြဲ ျပဲကာ ဟီလာတိုက္ေနေသာ ေနရာ တခုဟု မိမိဟာမိမိ အဟုတ္လိုလို အတည္လိုလိုျဖင့္ ျဖီးလိုက္သည္ )ဆင္းမ်ား ကိန္းပုရစ္ တကၠသိုလ္ဆင္းမ်ား နွင့္ ေကာ့ေကာ့ရွမ္း (မွားျပန္ပါျပီ) ေကာ့ေကးရွမ္းအႏြယ္ (ဂံုရွမ္းမဟုတ္ ) ၀င္ မာတုဂါမ မ်ား ၏ backup ဘ၀မွ ေအာင္ပန္းကို ဆင္စီး မီးသိုင္းကလွ်က္ ဆြတ္ခူးသြားၾကေသာ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေဟာင္ (၀စၥနွစ္လံုးေပါက္ ရိုက္ရမွာ ပ်င္းသြားလုိ့ ဟု မွတ္ေစလိုပါသည္) ၾကီးမ်ား ကို လိင္ပညာေပးလိုလို ကြန္ဒံု ေၾကျငာသလိုလို နားရြက္ တံေတြး အေ၀းမွ လွမ္းဆြတ္လိုက္ေသာ အေရးအသားမ်ားကို ျမင္လိုက္ရေတာ့ အနွီ နိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ကို ပစ္စလက္ခတ္ပင္ အထင္ၾကီးမိေသာ မေနာဓါတ္တို႔
ေႏြေခါင္ေခါင္ မိတၳိလာ လမ္းမၾကီးေပၚက ကတၱရာ ေစး မ်ားလို တဟုန္ဟုန္ ျဖင့္ အေငြ႔ ပ်ံ ေလးစားေနမိေတာ့ကာ
အင္တာနက္ ဟာၾကဴလီ အက္တာနက္ ဆူပါမင္း အင္တာနက္ သူရဲေကာင္းမ်ား အေၾကာင္းစဥ္းစားရင္း ကဗ်ာ မဟုတ္ စာမဟုတ္ စာပုိဒ္ေလးတစ္ခုအား ေက်ာက္သင္ပုန္းေပၚတြင္

အင္တာနက္တြင္
ေခြးလည္း ..ျခေသၤ႔
ေၾကာင္လည္း ..က်ားေပါက္
ဟိန္းေဟာက္သြားျဖဲ
ရဲရဲ မာန္ဖီ ေစြးေစြးနီစြ
ခ်...ခ်...ခ်.... ဟု ျမန္မာ့ ၀ါးလက္ခုပ္ စည္းခ်က္ယူကာ ျမန္မာ ခ်ာခ်ာ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္မ်ား ရမး္သမ္းမွန္းသမ္းေရးျပီး
၀င္းဦး၊ ရန္ေအာင္တို႔၏ ခ်စ္လွစြာေသာ မိ်ဳးဆက္သစ္မ်ားအတြက္ ေရးလိုက္ရလွ်င္ ေကာင္းမည္ေလာ ဟု ေတြးေတာရင္း

ေဂၚျပားထဲမွ သိမး္ျပီးကာစ အမွဳိက္မ်ား ကို အမွဳိက္ေတာင္းေလးထဲ သို ့ေလွ်ာကနဲသြန္ခ်လိုက္ ပါေတာ့သည္။


တုတ္ၾကီး ေခတၱ တာ၀တိ ံသာ

ကဲ ငါးေပသံုးလက္မေလာက္အရပ္အေမာင္း ကိုယ္ခႏၶာ ပုတ္ ေလာက္န ဲ့ ငါဟဲ့ အဟင့္ ...ေယာက္်ားဆိုျပီး က ခ်င္ၾကရင္ေပါ့ အယ္လ္ပါခ်ီနို တို ့လို ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ပစ္ကန္ သိမ္းၾကံဳးျပီး ထင္ရင္ေတာ့ေပါ့ေလ ။

ျပည္ေတာ္ျပန္ ဇရက္မင္း မပုနွင့္ စူဇကာ တုတ္ၾကီး

Wednesday, August 13, 2008

ကြ်ႏ္ုပ္သည္ ေရခ်ဳိးကန္ထဲတြင္ မိမိရရ က်က် နန စိမ္ရင္း ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္ဘူးကို ယူကာ ဘယ္ဘက္လက္၀ါးထဲသို႔ ဖ်စ္ခ်လိုက္သည္။
ေမႊးလိုက္တဲ့စပါယ္နံ႕ကေလးပါလား ။
ပူေႏြး အေငြ႔ တဟုန္ဟုန္ ထေနေသာ ေရပူထဲတြင္ တုတ္ၾကီးသည္ ဘဂၤလား ကြဲ် ေရခ်သကဲ႔သို႔ အၾကိဳက္ေတြ႕ေနရင္း ဘယ္လက္ထဲမွ ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္ တို႔ကို ဆံပင္ ၾကားသို႔ သုတ္ကာ အေသအခ်ာ ကုတ္ျခစ္ ဖြညွစ္ အျမွပ္ထြက္ေစျပီး
စံပါယ္န႔ံကို အရသာခံကာ ရွူရိွုက္ေနရင္း အတိတ္ကာလတခုသုိ႔ျပန္လည္အလည္အပတ္သြားမိေတာ့၏။




တုတ္ၾကီးအေလာင္းအလ်ာျဖစ္ေသာ ကြ်ႏ္ုပ္က ေဘာင္းဘီတိုကေလးျဖင့္ မနက္ေစာေစာ အိမ္ေပၚထပ္မွေျပးဆင္းလာခဲ့၏။
အဘိုးျဖစ္သူက ေရႊတိဂံု ဘုရား တနဂၤေႏြ တံျမက္စည္းအသင္းတြင္ ဖြန္ေၾကာင္ရန္တခုတည္းေသာရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ အလြန္အင္မတန္တံျမက္စည္းသိမ္းခ်င္ေနေသာ အကို၀မ္းကြဲျဖစ္သူအား
ျမည္တြန္ေတာက္တီးေန၏။

တုတ္ၾကီးကမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ ဦးေလးျဖစ္သူမ်ား နိုးလာမည့္အခ်ိန္ကို ဗိုက္တဂီြဂြီျဖင့္ ေစာင့္ေနခိုက္ အေဒၚအလတ္ျဖစ္သူက “ဟဲ့ ေမာင္တုတ္ၾကီး မ်က္နွာသစ္ျပီးျပီလား ”
“ဟုတ္ကဲ့ ..သစ္ျပီးျပီ”
“ ဒါဆို လာခဲ့ငါ့အခန္းထဲကို သနပ္ခါးလိမ္းရမယ္” ။
တုတ္ၾကီး စိတ္ပ်က္သြားရျပီ မနက္တိုင္း သနပ္ခါးပါးကြက္ၾကား ၾကီးျဖင့္ ပဲဟင္းအိုးထဲျပဳတ္က်ေသာ
ၾကြက္စုတ္ကဲ ့ သို႔ ခံစားရ၏ ။သို႔ေသာ္ သနပ္ခါးအလိမ္းမခံလွ်င္ ရာဇ၀တ္အိုးဒုတ္နဲ႔ ထိုးတာကမွ
သက္သာေပလိမ့္မည္ ဆိုေတာ့ကာ တုတ္ၾကီး ကုတ္ကုတ္ကေလးပင္ အေဒၚလတ္၏ အခန္းထဲသို႔ ၀င္သြား၏ ။

အေဒၚလတ္က မွန္တင္ခံု ေဘး မွ ကြ်န္းစင္ေလးေပၚကေက်ာက္ျပင္ေပၚမွ ရွင္မေတာင္သနပ္ခါးအရည္က်ဲမ်ားကို ညာလက္ညွဳိးျဖင့္ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ယူကာ တုတ္ၾကီး၏ ေခါင္းကို ဆယ္ေပါင္တူျဖင့္ ဖိသကဲ့သို႔ ဖိရင္း က်က် နန လိမ္းက်ံေပးေပေတာ့၏။
အနီွသနပ္ခါးလိမ္းျခင္း ကိစၥျပီးျပန္ေတာ့ တုတ္ၾကီး၏ ဆံပင္ စုတ္ဖြား ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ကို အုန္းဆီျဖင့္ က်က် နန လိမ္းေပးကာ ဆင္ဆြယ္ဘီးကေလးျဖင့္ ေဘးခြဲ ခြဲေပးလိုက္၏ ။
ခုေတာ့ ေမာင္တုတ္ၾကီး ဘိုေက ေဘးခြဲနွင့္ သနပ္ခါး ပါးကြက္ၾကားျဖင့္ တအိမ္လံုး လဲ ကာလနဂါးမွအစ နိုးၾကေပျပီ။

ဦးေလးျဖစ္သူ မ်ားက လမ္းထိပ္လက္ဖက္ရည္ဆိုင္သို႔ခ်ီတက္ေတာ့မည္။
တုတ္ၾကီး က အိမ္မွာ ဆို အငယ္ဆံုး တုတ္ၾကီးထက္ငယ္တာ က အိမ္က အျမီးမပါသည့္ ေခြး ပဲရွိေတာ့သည္ ထုိ႔ေၾကာင့္ အကိုမ်ားကလက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ထိုင္ထိုင္ အျပင္သြားသြား
မည္သည့္အခါမွ် တုတ္ၾကီးကို အဖက္လုပ္ကာမေခၚၾက။

ဦးေလး အငယ္က “ တုတ္ၾကီး ေရ ဒီေန႔ ငါတို႔ ေရႊ တိဂံုသြားၾကမယ္ အပုတို႔ သားအမိလိုက္ပို႔ဖို႔ကြ မင္း အဘိုး က မင္းပါေခၚသြားလို႔ေျပာတယ္ ”
“ဟမ္ ..လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ မထုိင္ေတာ့ဘူးလား ေျမနီကုန္းက ေဒၚတင္တင္ေအး မုန္ ့ဟင္းခါးေလး မ၀ါးရေတာ့ဘူးလား” တုတ္ၾကီး နည္းနည္းေတာ့ စိတ္ပ်က္သြားမိ၏ သုိ႔ေသာ္ အဘိုးအမိန္႔ကို ဘယ္သူမွ လြန္ဆန္ရဲတာမဟုတ္။
“ ေအာ္ မင္းကလဲ လမ္းၾကံဳေနတာပဲ အရင္ ၀င္ ၀ါးမယ္ေလကြ ပူတတ္ရန္ေကာ”
ဂလု ....၊တုတ္ၾကီးရင္ထဲမွ အလံုးၾကီးက်သြား၏။


တုတ္ၾကီးတို႔ ျခံႏွင့္ ေဘးခ်င္းကပ္လွ်က္ ျခံမွ ေဒၚသိန္းတင္တို႔ မိသားစုသည္ ျဗိတိန္နိုင္ငံသို႔ ထြက္သြားခဲ့သည္မွာ ေလးငါးနွစ္ခန္႔ရွိေပျပီ ထိုအိမ္ၾကီးတြင္ ေဒၚသိန္းတင္၏ မိဘနွစ္ပါး ျဖစ္ေသာ ဦးလွ ေမာင္ တို႔ လင္မယားသာက်န္ခဲ့၏။
ထိုအဖိုးၾကီး အဖြားၾကီးမ်ားသည္ အလြန္ မတန္ ကေလးခ်စ္တတ္သျဖင့္ တုတ္ၾကီးအတြက္ ဂြင္ ေကာင္း တခု တုတ္ၾကီးသာ မမိုက္မဲပဲ ထို ပညာရပ္နွင့္အေတြ႔အၾကံုကို နိုင္ငံေရးေလာကထဲတြင္ လက္ေတြ႔အသံုးခ်ပါက ယခု နာမည္ ေက်ာ္ၾကားလူၾကိုက္နည္းေနေသာ
ဆရာမ်ား ေနာက္ေကာက္ အတိအက် က်သြားနိုင္ေလာက္သည္အထိ ထို အိုၾကီးအိုမ ဇနီးေမာင္နွံဆီမွ ညာစားခဲ့သည္။

ယခုေတာ့ ေဒၚသိန္းတင္ တို႔ မိသားစု ျမန္မာနိုင္ငံသို႔ ခနျပန္လာလည္သျဖင့္ အိမ္မွ ကားကုိ ခနယူသံုးမည္ျဖစ္ျပီး ဦးေလးလုပ္သူက ဒရိုင္ဘာ လုပ္ကာ တုတ္ၾကီးကေတာ့ စပါယ္ယာ လံုးလံုးျဖစ္ရျပီ ။ မဟာဘုတ္ထူရန္မလို အဂၤ၀ိဇၹာပညာျဖင့္တြက္ရန္မလို လံုး၀ ဥႆံု က်ိန္းေသေနေပျပီ။

ကြ်ႏ္ုပ္နွင့္ ဦးေလးျဖစ္သူ သည္ ကားကေလးျဖင့္ ေဒၚသိနး္တင္နွင့္ သူ၏ သမီး ျဖစ္သူ မမပုအားသြားၾကိဳၾက၏။
တုတ္ၾကီးက ေရွ႕ ခံုမွာ ထိုင္၏ ။ ေနာက္ခံုမွာ မမပုနွင့္ ေဒၚသိန္းတင္တို႔ ထိုင္ၾက၏။

မမပုက ကြ်န္ုပ္အားၾကည့္ကာ “ဟယ္ ေမာင္ေလး တုတ္တုတ္ ၊ မမတို႔ထြက္သြားတုန္းက တကယ့္ ကေလးေလး ၾကည့္စမ္းပါဦး”
ကြ်န္ုပ္စိတ္ထဲ တြင္ေတာ့ “ဟမ္ ဟုတ္ျပီလားေလ ဟိုတုန္းကေတာ့ ကေလးေလးေပါ့ဗ် အဲဒီထက္ ပို ျပီး ၾကာရင္ က်ဳပ္အေမဗိုက္ထဲမွာေပါ့ ဟုတ္ဘူးလား” ဟု ေတြးေနမိစဥ္
မမပု က သူ႔ ပါးစပ္မွ တဆက္တည္း ပင္ “ အိုး .. ဆိုး ေဟာ့” ဟု စတင္ျငီးတြားလိုက္ပါ၏။

ကြ်ႏ္ုပ္ကေတာ့ ဆိုးေဟာ့ေတြ ဖိုးေၾကာ့ေတြမသိ လက္နွစ္ဘက္ကို ဗိုက္ေပၚတင္ကာ က်က်နန ကားကူရွင္ကို မွီရင္း အရသာခံလိုက္ပါလာေတာ့၏။
သို႔ျဖင့္ ေျမနီကုန္း ေဒၚတင္တင္ေအး ဆိုင္တြင္ မုန္ ႔ ဟင္းခါး၀င္၀ါး၏ ။
တုတ္ၾကီး နွစ္ပြဲ၀ါးလိုက္၏ ။
ဒီတခါလဲ မမပုက “ အိုး ...ဆိုးေဟာ့ မန္မီ”..
ဘာေတြမ်ား ဆိုးေဟာ့ပါလိမ့္ မမပုရယ္ လို႔ေတာ့ကြ်န္ဳပ္ေတြးမိ၏။

သို႔ျဖင့္ စားေသာက္ျပီးေနာက္ ေရႊတိဂံုဘုရားသို႔ ဦးတည္ ထြက္လာခဲ့ရာက ကားကေလးသည္ ဦး၀ိစာရ အ၀ိုင္းနားသို႔ေရာက္ေသာအခါ ရိုးသားစြာ သမၼာအာဇီ၀ျဖင့္ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းျပဳေနၾကေသာ စပါယ္ပန္းသည္ တို႔ ကိုေတြ႔ရ၏။
က်ေနာ့္ဦးေလးက ကား ကို လမ္းေဘး သို႔ေျဖးေျဖး ထိုးရပ္ကာ လွပေမႊးပ်ံ ႔ လြန္းသည့္ စပါယ္ ပန္းကုံး ျဖဴလြအိညက္ နုထြား ေလးမ်ား အား ၀ယ္လိုက္ေတာ့...
မမပု က ဖင္ၾကြသြားကာ ေယာင္ထ လိုက္သည္ကို ေနာက္ၾကည့္မွန္မွ ကြ်ႏ္ုပ္ျမင္လိုက္ရခ်ိန္တြင္ “ အိုး..... အိုင္ နုိး .... အိုင္နိုး သဇ္ စမဲလ္ .... မန္မီ ...အိုင္နိုး...”
“ရက္စ္..ရက္စ္.... အိုင္ ေဂါ့ ထ္ အစ္ထ္ ... ဂ်က္ဇမင္း..... ဂ်က္ဇမင္း...... ” ဟု ပါ ေအာ္လိုက္ေပေတာ့၏။

ကြ်န္ုပ္စိတ္ထဲတြင္ လြန္ခဲ့ေသာ ေလးငါးနွစ္က နိုင္ငံျခားသို႔ထြက္သြားေသာ အင္မတိအင္မတန္ မွတ္ဥာဏ္မေကာင္းေတာ့သည့္ မမပုအတြက္စိတ္ထဲတြင္ မေကာင္း၊ ထို႔ျပင္ မမပု ေျပာေသာ ကြ်န္ဳပ္လံုး၀ နားမလည္သည့္ ဘာသာစကားမ်ားကိုလည္း
တံေတြး ေတြ တေလွၾကီးထြက္ေအာင္ ေျပာခ်င္စိတ္ေလးေတာ့ျဖစ္လာမိကာ စိတ္ထဲတြင္ မမပု ေျပာသည့္ အရာမ်ားအား မွတ္မိေအာင္ အထပ္ထပ္ ျပန္ရြတ္ရင္း ဘုရားသို႔ေရာက္ခဲ႔သည္။

ဘုရား ေပၚ က ျပန္ဆင္းလာ ၊ မမပုတို႔သားအမိ သူတို႔ အိမ္ျပန္ပို႔ျပီးေနာက္ တူ၀ရီးနွစ္ေယာက္ လမ္းထိပ္လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ဘက္ျပန္လွည့္လာၾကေတာ့ မမပု ေျပာေသာ စကားအားလံုးလိုလိုေလာက္နီးပါးကို ေမ့ လုနီးပါးျဖစ္သြားေလျပီ။

လက္ဖက္ရည္ဆိုင္တြင္ ပဲပလာတာကို ျပဴးတူးျပဲတဲစားရင္း မမပုေျပာခဲ့သမွ် ထဲက ေရေရလည္လည္ မွတ္မိသည့္ စကားလံုးမွာကား “ အိုး ဇရက္မင္း ” ဟုသာျဖစ္ခဲ့ျပီး ထိုဇရက္မင္း ဆိုသည့္ စကားကို မေမ့ရန္ လည္း ေျပာခဲ့ေသာ သူ၏ နာမည္နွင့္ပါ တြဲလွ်က္ ယေန႔တိုင္
မွတ္မိေနခဲ့သည္မွာကား ဇရက္မင္း မပု ဟူ၍ ျဖစ္ေလသတည္း။
တုတ္ၾကီးသည္ေရခ်ိဳး ကန္ထဲမွ လက္ကိုင္ ကြင္းကေလးကို အားျပဳထလိုက္ျပီး ယေန႔ေခတ္၏ ေျမာက္ျမားလွစြာေသာ ဇရက္မင္း မပုမ်ားအေၾကာင္းေတြးရင္း သီခ်င္းေလး တေအးေအးျဖင့္ ဇရက္မင္းစည္းစိမ္ခံကာ ညစာ စားရန္ ျပင္ဆင္ရဦးမည္ ျဖစ္သျဖင့္ ေမႊးပြကုိယ္သုတ္သဘက္ကေလး ခါးပတ္ကာ မီးဖိုဖက္သို႔ “ အိုးမုိင္း ဒါလင္..အို ႕ အို႔ အုိ႔ ....ပစ္မသြားနဲ႕ မုန္းမွာစိုးပါတယ္ ....” ဆိုသည့္ ေကာ္ပီသီခ်င္းကိုဆိုကာ ေယာင္းမကို လက္တဖက္ျဖင့္ ယူလိုက္ပါေတာ့၏။



တုတ္ၾကီး ေခတၱ တာ၀တိ ံသာ

ညစာစားပြဲ ဖိတ္ၾကားျခင္း

Tuesday, August 12, 2008

ကြ်ႏ္ုပ္သည္ ကုလားပဲခြဲျခမ္းေလးမ်ားအား ေရစိမ္ျပီးသကာလ ငရုတ္သီး ပြၾကီးမ်ားအား ေရစိမ္ကာ ၾကက္သြန္ျဖဴ ေလးငါးဥကို ဓါးျပားျဖင့္ရိုက္ရင္း မီးဖိုထဲတြင္ ငုတ္တုတ္ အေတြးနယ္ခ်ဲ႕ေနမိ၏။

မီးဖိုေပၚမွ ေကာက္ရိုးမွဳိႏွင့္ကန္စြန္းရြက္ေၾကာ္ ကလဲ တရွဲရွဲ ျမည္ လာေပျပီျဖစ္၏။ ကန္စြန္းရြက္ ႏြမ္းသြားေအာင္ ေၾကာ္လိုက္လွ်င္ သိပ္ စားလို႔ မေကာင္း ..။
ဒီေတာ့ ကန္စြန္းရြက္ေၾကာ္အိုးကို မီးဖိုေပၚမွ ခ်ကာ ေရေႏြးအိုး ကို တည္လိုက္၏။

ဆိတ္ရိုးမ်ား ကို ေသခ်ာ က်က်နန မနူး မနပ္ျပဳတ္ထားေသာ အိုး ထဲသို႔ ကုလားပဲေရစိမ္မ်ား ထည့္လိုက္ျပီးျပီ .. တကတည္း ဆီသတ္ရဦးမွာေပါ့
ဂ်င္း ၾကက္သြန္ျဖဴ ၾကက္သြန္နီ ေလး ပါေလယံု ေရာေထာင္းထားေသာ ေရာေထာင္း မ်ားအား ဆီ ပူအိုးတည္ကာ သာသာ ျငိမ့္ျငိမ့္ေလးထည့္လိုက္၏ သာသာေလးမွ တကယ့္သာသာေလး
နိုင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္ တဦး project တင္သလို proposal ေရးသလို seminar မွာ ခပ္တည္တည္ ေလေျပ ပစ္သလို... ။
မၾကာလိုက္ပါဘူး ရွဲကန ဲ ရွဲကနဲ...။

သစ္သားေယာင္းမျဖင့္ ခပ္ ဆတ္ဆတ္ေလးေမႊေပးလိုက္ျပီး ပ်ဥ္းေတာ္သိမ္ရြက္ကေလးမ်ား ကို ၀ါးရင္းနိုင္ငံေရးသမားဟန္ျဖင့္(မွားလို ့ပါ ဗ်ာ ၀ါရင့္ နိုင္ငံေရးသမားလို ့ဆိုခ်င္တာ) ျပည္တြင္းမွ ဦးဘဂ်မ္း ေလးမ်ား ကို မယားငယ္ေပးေပးသလို ဒယ္အိုးထဲသို႔ ပစ္ ထည့္လိုက္၏။

တုတ္ၾကီး၏ ညစာကေတာ့ မၾကာခင္အဆင္သင့္ ျဖစ္ေတာ့မည္ ။

ကြ်ႏ္ုပ္သည္ မစၥတာ ဘု နွင့္ မစၥက္ ဘု ကို ဖိတ္ၾကားေကြ်းေမြးရန္ အေမရိကန္ နိုင္ငံ၏ အိမ္ျဖဴေတာ္သို႔ ဖုန္းဆက္လိုက္၏။

ကြ်န္ုပ္ ။ ။ ဟဲလို... ၾဆာ... ၾဆာ ဘု နဲ႔စကားေျပာခ်င္ပါတယ္
ေအာ္ပေရတာ။ ။ ဘာကိစၥရွိတယ္လို႔ေျပာလိုက္ရမလဲ၊ဘယ္သူလဲ၊ဘယ္ကလဲ ဘာေၾကာင့္လဲ .....?
ကြ်ႏ္ုပ္။ ။ ၾဆာ .. ကြ်ႏ္ု္ပ္နာမည္ တုတ္ၾကီးပါ ဟိုေရးသည္ေရး ေရးပါတယ္ ျမန္မာလူမိ်ဳးပါ ၈၈မွာ လူေတြ သတ္ခံရတယ္ ၾဆာ စက္တင္ဘာ ၂၀၀၇မွာဘုန္းၾကီးေတြ ေသတယ္ၾဆာ နာဂစ္မွာ ေလမုန္တိုင္းတိုက္လို ့အကုန္ေသတယ္ၾဆာ
သူတို႔မဲလိမ္တယ္ၾဆာ ။

ေအာ္ပေရတာ။ ။ ဟုတ္ျပီ ခနေစာင့္ပါ မစၥတာ ပိုက္ဆိုးဒင့္ (သြားတိုက္ေဆး နာမည္ မဟုတ္ပါ တုတ္ၾကီး အဲသလို ၾကားလိုက္ရသျဖင့္ျဖစ္ပါသည္။) ကို အသိေပးလိုက္ပါ့မယ္။

ဖံုးထဲမွာ Barbie girl ဆိုေသာ သီခ်င္း သံကိုၾကားေနရ၏..

(Ken)Hi Barbie!
Hi Ken!
(Ken)You wanna go for a ride?
Sure Ken!
(Ken)Jump In...

I'm a Barbie girl, in a Barbie world
Life in plastic, it's fantastic!
You can brush my hair, undress me everywhere
Imagination life is your creation

(Ken)Come on barbie, let's go party!

I'm a Barbie girl, in a Barbie world
Life in plastic, it's fantastic!
You can brush my hair, undress me everywhere
Imagination, life is your creation


[hi josh, how are you? im quite good.
this is a crap song.
XDXDXD
Your so cute.
And NON-fat.
Bamm]
I'm a blond little girl, in the fantasy world
Dress me up, make it tight, I'm your dolly

(Ken)You're my doll, rock'n'roll, feel the glamour and pain,
Kiss me here, touch me there, hanky panky...

You can touch, you can play, if you say: "I'm always yours"

(uu-oooh)
I'm a Barbie girl, in a Barbie world
Life in plastic, it's fantastic!
You can brush my hair, undress me everywhere
Imagination, life is your creation

(KEN)
Come on Barbie, let's go party!
(Ah-ah-ah-yeah)
Come on Barbie, let's go party!
(uu-oooh)
Come on Barbie, let's go party!
(Ah-ah-ah-yeah)
Come on Barbie, let's go party!
(uu-oooh)

Make me walk, make me talk, do whatever you please
I can act like a star, I can beg on my knees

(Ken) Come jump in, bimbo friend, let us do it again,
Hit the town, fool around, let's go party

You can touch, you can play, if you say: "I'm always yours"
You can touch, you can play, if you say: "I'm always yours"

(Ken)
Come on Barbie, let's go party!
(Ah-ah-ah-yeah)
Come on Barbie, let's go party!
(uu-oooh)
Come on Barbie, let's go party!
(Ah-ah-ah-yeah)
Come on Barbie, let's go party!
(uu-oooh)

I'm a Barbie girl, in the Barbie world
Life in plastic, it's fantastic!
You can brush my hair, undress me everywhere
Imagination, life is your creation

I'm a Barbie girl, in a Barbie world
Life in plastic, it's fantastic!
You can brush my hair, undress me everywhere
Imagination, life is your creation

(Ken)
Come on Barbie, let's go party!
(Ah-ah-ah-yeah)
Come on Barbie, let's go party!
(uu-oooh)
Come on Barbie, let's go party!
(Ah-ah-ah-yeah)
Come on Barbie, let's go party!
(uu-oooh)

Oh, I'm having so much fun!
(Ken) Well Barbie, we're just getting started
Oh, I love you Ken!

သီခ်င္း က နွစ္ေခါက္ေတာင္ နားေထာင္လိုက္ရ၏။

ဖုံးထဲမွသီခ်င္းသံရပ္သြားေတာ့ တဖက္မွ ဦးေလးဘု က ဘိလပ္လို စတင္မိတ္ဆက္၏ အိုင္ အမ္ ဘု သ ပိုက္ဆိုးဒင့္ ေအာ့ဖ္ ယူ နိုက္တက္ စတိတ္စ္ တ ဲ့...။

ကြ်ႏ္ုပ္ ။ ။ ဟိုငး္ၾဆာ အင္မတန္၀မ္းသာပါတယ္ ၾဆာ ခုလို ဖုန္းေခၚတာကို ျပန္လည္ေျဖၾကားေပးတ ဲ့တြက္လဲ အထူး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သူမတူေအာင္ ေတာ္တ ဲ့ထက္တ ဲ့ ငါဟဲ့တုတ္ၾကီးလို ့ ေအာက္ေျခနည္းနည္းလြတ္သြားမိပါတယ္ ၾဆာ ရိုးသားစြာ၀န္ခံတာပါၾဆာ။

ဘု။ ။ အိုး ..ေလးဇားဘာဒယ္( ရမ္ဘို ရုပ္ရွင္အား သမၼတ ဘု အေသအခ်ာၾကည့္ထားျပီးျဖစ္မည္ထင္သည္ ျမန္မာလိုေတာင္ သူက ေလးစားတတ္ေနျပီကိုး)
ကြ်ႏ္ုပ္။ ။ ဟား..... ၾဆာ မိုင္ၾဆာ .... သမၼတၾကီးက အင္မတန္ေတာ္ပါလား ျမန္မာလိုေတာင္ေျပာတတ္ေနျပီပဲ
ဘု။ ။ ကဲ လိုရင္းေလးေျပာပါလား ေမာင္တုတ္ၾကီး
ကြ်န္ဳပ္ ။ ။ ေအာ္ ဟုတ္ကဲ့ ၾဆာ က်ေနာ္ ထမင္းစားဖိတ္ခ်င္လို႔ပါ ပဲကုလားဟင္းနဲ႔ ကန္စြန္းရြက္ေၾကာ္ ပါ
ဘု။ ။ ဟုတ္ျပီ ဒါဆို ပေရာဂ်က္တင္လိုက္ စဥ္းစားေပးမယ္( တဖက္သို ့ တခုခု လွမ္းေျပာေနရင္း ဖုန္းခြက္ကို လက္နွင့္ကာလိုက္သလို အေနအထားျဖင့္ မသက္မသာေျပာလာေသာစကား ။ ကြ်န္ဳပ္ေျပာသည္ကိုၾကားသည္မထင္)
ကြ်န္ဳပ္ ။ ။ နိုးနိုး ၾဆာ မဟုတ္ဘူး ။ မဟုတ္ဘူး ထမင္းစားဖိတ္တာပါ ၾဆာ... က်ေနာ္ခ်က္ထားတ ဲ့ဗမာ့ လက္ရာကို ျမည္းေစခ်င္လို႔ ။
ဘု။ ။ ေဂ်းဇူး ဒင္ဘာဒယ္ ေနာက္မ်ားမွေပါ့ ျမန္မာေဒြနဲ႔ ဒမင္း ဇားရဒါ မ်က္နွာ တံေဒြးနဲ႔ ၀ုိင္း ဘက္ ေနသလိုဘာဘဲဗ်ား ဘာဒဂု မ အလုပ္ မ ဗ်စ္ ဘာဘူး ။

သူ ့စကားဆံုးေတာ့ ကလစ္...........ဟုေသာျမည္သံျဖင့္ ဖုန္းက်သြားေပေတာ့၏။


အင္း ဒီညေတာ့ တုတ္ၾကီး တေယာက္ထဲ ထမင္း၀ါးရေပေတာ့မည္။ ေအာ္ ငါ့ကံႏွယ္ သမၼတ ၾကီးနဲ႕မ်ား ထမင္းေလး တူတူစားျပီး ကာတြန္းစာအုပ္ ေတြအေၾကာင္းေဆြးေႏြးမလားဆိုတဲ့စိတ္ကူး ကေလး ယခုေတာ့ ...............
သဲထဲ အေပါ့သြားသလိုျဖစ္ရျပန္ပါေပါ့.................................................။
ထူးပါဘူးေလ youtube က barbie girl သီခ်င္းကေလးကိုပဲ နားေထာင္ပါေတာ့မယ္.....။

တုတ္ၾကီး ေခတၱတာ၀တိ ံသာ

သျဖန္ သျဖီး

တုတ္ၾကီးခမ်ာ
ေခါင္းေျခာက္ေအာင္ ေတြးကာ မေအးရတယ္
ေရးလိုရာေရးမွာအမွန္ပဲမို႔
အရပ္ကတို႔ေရ .....
ဖိနပ္ေတာ္ ေကာက္ကာ မ ပါလို႔
အျပတ္ခ်ၾကစို႔ .....။

တုတ္ၾကီး
ေခတၱ( တာ၀တိ ံသာ)